Rochi Nóvoa
Ensináchesme
que había que ser Valente e lembro as historias que nos contabas da
túa xuventude, do pecado de falar galego, do mamoramento, da “
Radio Antoxo", da Reviravolta.
O
teu ensino foi sempre dende o reto e humildade sen importarche tanto
os obxectivos, e competencias, senón as habilidades e liberdades.
Aquí cito textualmente as túas palabras:
- Vós tendes que estar agusto.
Ou
a importancia e laboura de que nós como Mestres de inglés podemos
defender o galego.
Endexamais
se poderá dicir que impuxeches, porque non era nin obrigatoria a
asistencia ás aulas, e ninguén faltaba á túa materia.Cantas verdades
nos contabas!
Para dedicarse ao ensino non só se precisan coñecementos senón tamén
sensibilidade, entrega e un espírito humilde como o teu, para que
sexa arte.
Estraviz
meu mestre, hoxe non quería deixar de subliñar esta faceta túa,
porque temín que de algún xeito quedara agochada entre tanto
Curriculum e publicacións que tes.
Porque contigo gocei namentres nos ensinabas a tolerancia e diversidade,
respectándonos e atendendo o que tíñamos que dicir. Lembro como
despertabas as nosas ansias para medrar como persoas e futuros
docentes.
Errada
seguro, un mestre é aquel que se interesa máis no alumnado e no
proceso do ensino, mentres que para un profesor o máis importante é
a súa figura e recoñecemento (sen dar nomes, ti i eu sabemos que
destes últimos moito padecemos).
Sexan
estas liñas, Estraviz, a miña homenaxe no teu día tan merecido e
loitado, dunha alumna que tivo a sorte de coñecerte e que segue
admirándote, apreciándote e respectándote tanto por seres honesto,
loitador, alegre e solidario.
Sem comentários:
Enviar um comentário